Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

Σε Λίγο

Σε λίγο ανεβαίνει ενα ΗΧΗΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΑΠΟ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ.ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟ.ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΤΕΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.ΚΑΨΤΕ ΤΟΥΣ.

Αχ αυτά τα ΜΑΤ....τι ζώα που είναι...

Πολυτεχνείο 1995.Άγριος Ξυλοδαρμός 13χρονού απο τα ΜΑΤ.

Ένα video με τραγούδι του Νικόλαου Άσημου.

Όχι είπαν οι Ισραηλινοί για ανακωχή


Οι Ισραηλινοί είπαν όχι στην πρόταση εκεχειρίας. Και γιατί να πούνε ναι; Τους ενοχλεί κανένας;
Έχουν δει καμία αντίδραση από τις μεγάλες χώρες; Όχι. Όλοι είναι σύμμαχοι και δεν κουνιέται φύλλο. Σκοτώνουν και δολοφονούν άμαχο πληθυσμό που είναι...

φυλακισμένοι στην Γάζα και όπως είχε χθες μια γιατρός από την ανθρωπιστική βοήθεια: "Τόσο καιρό εδώ κατάλαβα ότι ούτε η ανάσα μας και ο αέρας δεν είναι ελεύθερος. Σαν φυλακή είναι"!!!

Αυτοκτόνησε στον Ηλεκτρικό

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟ

Πριν απο λίγη ώρα κάποιος μεσήλικας αυτοκτόνησε στον ηλεκτρικό. Στα μεγάφωνα ανακοίνωσαν πως λόγω αυτοκτονίας ο ηλεκτρικός έχει σπάσει σε δύο κομμάτια και λειτουργεί απο Ομόνοια-Πειραιά και απο Ανω.Πατήσια-Κηφισιά.

Τα παιδιά πεθαίνουν και ο Ομπάμα παίζει







Φωτογραφίες απο την κατάληψη του κτιρίου της ΓΣΕΕ απο την Γενική Συνέλευση Εξεργεμένων Εργατών.





ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ

ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΟΠΛΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ
ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΛΑΟΥ!!!

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ

ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ

ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ



ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΟΠΛΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ

ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΛΑΟΥ!!!



Η στυγνή δολοφονία του 15χρονου Αλέξη από τις σφαίρες της αστυνομίας αλλά και από την ενορχηστρωμένη απόπειρα συγκάλυψης μέσω και της αμαύρωσης της προσωπικότητας του δολοφονημένου πιτσιρικά δείχνουν μια κυβέρνηση που συνολικά είτε με πρωθυπουργό τον Καραμανλή είτε τις αυταρχικές εφεδρείες των Σουφλιά-Μπακογιάννη θέλει να συνεχίσει τον πόλεμο που κήρυξε στη νεολαία και τους εργαζόμενους.

Είναι επομένως η συντηρητική πολιτική που πυροβολεί τα εργασιακά-μορφωτικά δικαιώματα αλλά και νέους-εργαζόμενους-μετανάστες, που «δένει» την κοινωνία με κρατική καταστολή και τρομονόμους, που βρίσκει την αντιλαϊκή της συνέχεια στην ευρωτρομοκρατία και στην περιστολή δικαιωμάτων. Σε ένα περιβάλλον βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης που ρίχνει τα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων-συνταξιούχων, που ταυτόχρονα επιχειρεί να κατακλέψει φορολογικά ξανά τον λαό μας μεταφέροντας 27 δις ευρώ ζεστό χρήμα στους τραπεζίτες και 25 δις ευρώ για πολεμικούς εξοπλισμούς σε ξένους και Έλληνες επιχειρηματίες του πολέμου του.

Στην τεράστια επομένως οργή της νεολαίας κυβερνητική και κρατική απάντηση είναι η καταστολή, η δικαστική ατιμωρησία των κρατικών δολοφόνων, οι αναγνωρισμένοι από όλους μασκοφόροι ασφαλίτες που προσπαθούν να κατευθύνουν τα τυφλά ξεσπάσματα της νεολαίας, αλλά και για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση τόσο άμεσα ο Στρατός.

Για πρώτη φορά από την Χούντα των Συνταγματαρχών η κοινωνία μας απειλείται από την κυβερνητική απόφαση να τεθεί σε ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΓΚΗ, έχοντας ως επόμενο βήμα την κήρυξη ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ.

Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός που έχει ως θεσμικές εφεδρείες την ευρωπαϊκή νομοθεσία που θεωρεί παράνομη κάθε κατάληψη δημοσίου κτιρίου και προνοεί για χρήση του στρατού σε κατάστασης έκτακτης ανάγκης, συνδέεται με την παράγραφο στον νόμο για τους Επαγγελματίες Οπλίτες που λέει ακριβώς τα ίδια!!!

Είχαμε προειδοποιήσει: η άσκηση στο Πεδίο Βολής στη Φλώρινα όπου τα τανκς στάθηκαν απέναντι στους διαδηλωτές ήταν η συνέχεια των όσων ζήσαμε στην ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ, στην ενεργοποίηση του στρατού κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων εναντίον της Ευρωπαϊκής Συνόδου το 2003, στην απεργοσπαστική δράση του Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού στις απεργίες των ναυτεργατών.

Το κράτος, οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ο στρατός προετοιμάζονται για χρόνια εφαρμόζοντας μια πολιτική που θέλει τον στρατό να αστυνομεύει και την αστυνομία να στρατιωτικοποιείται. Έφτασε φαίνεται η στιγμή να εφαρμόσουν τα όσα εκπαιδεύονται:

Με διαταγή του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Γράψα ο ελληνικός στρατός έχει τεθεί σε ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΙΤΡΙΝΟΥ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ. Ας δούμε τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητα των στρατοπέδων:

Θέλοντας τα δημιουργήσουν κλίμα ΑΣΥΜΜΕΤΡΩΝ ΑΠΕΙΛΩΝ σε όλα τα στρατόπεδα από τη Θράκη ως την Κρήτη εφαρμόζονται τα ίδια μέτρα. Το κίνημα της νεολαίας παρουσιάζεται στις ομιλίες των αξιωματικών εχθρικό και τα στρατόπεδα ετοιμάζονται να αμυνθούν σε ενδεχόμενη επίθεση διαδηλωτών. Στα καθήκοντα σκοπών συμπεριλαμβάνεται και η ένταση της προσοχής, ενώ στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κορίνθου μοιράστηκαν στους σκοπούς πλαστικές σφαίρες και δόθηκε η διαταγή πυροβολισμού διαδηλωτών που θα πλησιάσουν απειλητικά.

Οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι: αυτές τις δολοφονικές διαταγές δίνουν σε φαντάρους που υπηρετούν σχεδόν ένα μήνα, απαιτώντας να βαρέσουν στο ψαχνό!!!

Διαταγή ΕΠΙΦΥΛΑΚΗΣ υπάρχει σε όλα τα στρατόπεδα από την Κυριακή: σε μονάδες του Έβρου μοίρασαν στους φαντάρους ξιφολόγχες. Τι ετοιμάζονται να κάνουν;

Η νεολαία αισθάνεται ότι η αστυνομία και η κυβέρνηση είναι εχθρός της και στρέφεται εναντίον τους. Και αυτοί τι κάνουν; Μεταφέρουν για φύλαξη στα στρατόπεδα τα αστυνομικά οχήματα: στο Κέντρο Εκπαίδευσης Τρίπολης και Κορίνθου φαντάροι φυλάσσουν τα οχήματα από ενδεχόμενη επίθεση εντός των μονάδων και επικρατεί κλίμα αυξημένης επιφυλακής.

Το κλίμα ΑΥΞΗΜΕΝΗΣ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗΣ άλλαξε τη Δευτέρα και έγινε ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ, ενώ παντού καλλιεργείτο κλίμα να τεθεί η χώρα σε κατάσταση ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά: στο Κέντρο Εκπαίδευσης της Αυλώνας, στο Κέντρο Εκπαίδευσης της Κορίνθου, σε μονάδες της Αθήνας ΚΟΨΑΝΕ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ, δε δώσανε ΕΞΟΔΟΥΣ, ενώ στους ναύτες εξοδούχους που υπηρετούν στο Παλάσκα ζήτησαν να έχουν ανοικτά τα κινητά μήπως γίνει ανάκληση εξόδων!!! Γιατί κράτησαν εκατοντάδες φαντάρους στα Κέντρα Εκπαίδευσης; Μόνο για φύλαξη των μονάδων;

Γιατί προσπάθησαν να καλλιεργήσουν κλίμα τρομοκρατίας στις μονάδες: στη διαταγή του ΚΙΤΡΙΝΟΥ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ αναφέρεται ότι πρέπει οι μετακινήσεις των στρατιωτικών οχημάτων να μειωθούν στο ελάχιστο, να ληφθούν έκτακτα μέτρα σε μονάδες που βρίσκονται κοντά σε πόλεις.

· Για πιο λόγο αν όχι για να σπείρουν πανικό στους φαντάρους διέταξαν τους σκοπούς στη Σαμοθράκη να φοράνε κράνος στην σκοπιά; Ποιον φοβούνται;

· Για πιο λόγο μπήκε σε επιφυλακή το Πεδίο Βολής Κρήτης; Από ποιον απειλείται;

· Για πιο λόγο συνέστησαν στους φαντάρους να μην βγαίνουν από τα στρατόπεδα με στολή εξόδου; Ποιος θα τους επιτίθονταν;

Είναι χαρακτηριστική η ομιλία του διοικητή στη 862 ΑΒΕΤ Συνταγματάρχη Παπαγεωργίου που διέταξε με στόμφο τους φαντάρους να μην κάνουν χρήση της στολής εξόδου;

Το πόσο επικίνδυνο είναι αυτό που συμβαίνει είναι εύκολο να το διαπιστώσει κανείς αν αναλογιστεί ότι κατά τη διάρκεια της πανεργατικής απεργίας την Τετάρτη 10/12/08, στο Κέντρο Εκπαίδευσης στο Ναύπλιο οι φαντάροι είχαν διαταχθεί να βρίσκονται παρατεταγμένοι και έτοιμοι να προστατεύσουν την Πύλη του στρατοπέδου που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Αστυνομική Διεύθυνση και ενώ μπροστά τους διέρχονταν η ειρηνική εργατική πορεία!!!

Το γιατί προσπαθούν να καλλιεργήσουν αίσθημα φόβου στους φαντάρους, στο γιατί τους δείχνουν ως εχθρούς τους διαδηλωτές ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ μέσα από τα λόγια του Ταγματάρχη Ι.Κωνσταντάρου προς τους φαντάρους στο Κέντρο Εκπαίδευσης στη Θήβα: «σας καλώ να μπείτε στην ψυχολογία των θυμάτων, και θύματα είναι οι καταστηματάρχες που βλέπουν να χάνονται οι περιουσίες τους»!!!! Μέτωπο επομένως της κυβέρνησης που δολοφονεί, των νοικοκυραίων, των φασιστών, ενώ ο στρατός θα τους φυλάξει από τους διαδηλωτές;;;

Η προσπάθεια να θεωρήσουμε την εξεγερμένη νεολαία εχθρό μας πέφτει στο κενό. Τα στρατόπεδα είναι πραγματικά καζάνια που βράζουν. Δεν είναι μόνο που οι συνάδελφοι «πήζουν» στου Παραλόγου τη θητεία. Δεν είναι μόνο που μετρούμε σχεδόν 50 νεκρούς συναδέλφους από αυτοκτονίες και ατυχήματα. Δεν είναι μόνο που μας πιέζουν στα Κέντρα Εκπαίδευσης με κάθε δελεαστική υπόσχεση και κάθε παράνομο τρόπο να δεχτούμε τη Μετάθεση στην ΕΛΔΥΚ.

Είναι κυρίως το γεγονός ότι θεωρούμε το ξέσπασμα της νεολαίας, την νεολαιίστικη εξέγερση, τους μεγαλειώδεις μαχητικούς αγώνες που ολοένα κλιμακώνονται, όχι μόνο υπόθεση του αδελφού, φίλου, συνάδελφου μας, αλλά και δικό μας ΑΓΏΝΑ.

Για αυτό οι φαντάροι κατεβαίνουν σε κάθε ευκαιρία στις πορείες. Για αυτό γίνεται της κακομοίρας στα στρατόπεδα. Υπήρξαν περιπτώσεις ήρθαμε στα χέρια με τσιράκια των διοικητών, με τσάτσους που υπερασπίστηκαν την κυβέρνηση ενώ υπήρξε περιστατικό όπου φασίστας που προκαλούσε πετάχτηκε έξω από το ΚΨΜ. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι συνάδελφοι αναρωτιούνται για πιο λόγο, πως και γιατί οι διοικητές και η κυβέρνηση διανοούνται ότι εμείς μπορεί να στραφούμε με τα όπλα εναντίον του αγωνιζόμενου λαού.



Αρνούμαστε να γίνουμε ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΤΟΧΗΣ του ίδιου του λαού μας.

Αρνούμαστε να γίνουμε ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ και ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗΣ.

Αρνούμαστε να βγούμε στους δρόμους στο όνομα οποιοιδήποτε ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ.



ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ



ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
Απο Athens.Indymedia.org

Φωτογραφίες λίγο μετά την δολοφονία του Αλέξη.
















Mατ και Χρυσή Αυγή για άλλη μια φορά μαζί.Εντάξει μην ανχώνεστε Δημοκρατία έχουμε...

Μηχανή του Χρόνου.

Δείτε το παρακάτω video:

Πολυτεχνείο 2008.Δεν σχολιάζω δείτε μόνοι σας.

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

Είσαστε ξεφτίλες πάρτε το χαμπάρι.

Αχ ρε Κούγια...Αυτή η πολιτισμένη συμπεριφορά σου και τα ωραία σου λόγια....

Nίκος Μπογιόπουλος=Πάντα ψεύτης(Αποδεδειγμένα

O Άη Βασίλης Σφάχτης.



Τελικά δεν ήταν 3 αλλά έξι οι νεκροί που άφησε πίσω του ο παρανοϊκός...Αι-Βασίλης που μετά αυτοκτόνησε.Σύμφωνα με ένα νεότερο απολογισμό που έδωσε σήμερα στην δημοσιότητα η αστυνομία της Καλιφόρνιας,τουλάχιστον έξι είναι οι νεκροί από το μακελειό που έγινε την παραμονή των Χριστουγέννων κατά την διάρκεια ρεβεγιόν σε...
σπίτι κοντά στο Λος Αντζελες όπου εμφανίστηκε ένας άνδρας ντυμένος Αϊ Βασίλης και άρχισε να πυροβολεί αδιάκριτα.
Εξακολουθεί να αγνοείται η τύχη τριών ακόμη στο σπίτι στην Κοβίνα,37 χιλιόμετρα ανατολικά του Λος Αντζελες,ενώ ο βασικός ύποπτος Μπρους Πάρντο 45 ετών,βρέθηκε νεκρός με μία σφαίρα στο κεφάλι λίγες ώρες μετά την σφαγή.

Δασκάλα στην Άιγυπτο χτύπησε μαθητή με αποτέλεσμα να καταλήξει νεκρός!!!

Δασκάλα καταδικάστηκε σε κάθειρξη 6 ετών επειδή κτύπησε ένα 11χρονο μαθητή για να τον "σωφρονίσει"με αποτέλεσμα αυτός να πεθάνει .
Μία αιγύπτια δασκάλα καταδικάστηκε σε εξαετή κάθειρξη επειδή κτύπησε ένα μαθητή με αποτέλεσμα αυτός να πεθάνει,ανακοινώθηκε από...
δικαστική πηγή. Η 23χρονη δασκάλα θύμωσε επειδή ο 11χρονος μαθητής δημιουργούσε φασαρία στην τάξη και τον κτύπησε στο στήθος με αποτέλεσμα αυτός να πεθάνει μέσα στην τάξη.
Λεπτομέρειες δεν έγιναν γνωστές για το συμβάν αυτό που έλαβε μεγάλη δημοσιότητα και έφερε στο προσκήνιο την συζήτηση για την βία στα σχολεία ένα φαινόμενο σύνηθες στην Αίγυπτο όπου πολλοί δάσκαλοι χαστουκίζουν τακτικά μαθητές η τους κτυπούν για να τους "σωφρονίσουν".

Πήρε δάνειο για να αγοράσει καροτσάκι για το παιδί της-Το κράτος δεν το καλύπτει.


ΓΙΑΥΤΟ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΑΓΑΝΑΚΤΕΙ -ΑΝΤΕ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

"Πριν από οχτώ χρόνια, όταν ήταν 12 χρονών, είχε συγκινήσει το γνωστό ηθοποιό Σπύρο Παπαδόπουλο, ο οποίος έμαθε για εκείνον όταν βρισκόταν στη Λέσβο για γυρίσματα ενός σίριαλ. Τότε ο ηθοποιός τού αγόρασε το πρώτο του αναπηρικό αμαξίδιο. Σήμερα οχτώ χρόνια μετά, ο 20χρονος Ταξιάρχης Γαϊτανής από τα Πάμφιλα, ο οποίος πάσχει από το σπάνιο σύνδρομο «Ντουσέν», που προκαλεί μυϊκή δυστροφία, περιμένει από μέρα σε μέρα να παραλάβει το νέο αμαξίδιο, το οποίο θα τον βοηθήσει να κινείται αλλά και ν’ αναπνέει καλύτερα λόγω της θέσης του σώματος του σε αυτό. Το αμαξίδιο αξίας 13.000 ευρώ αγόρασε με δάνειο από τράπεζα η μητέρα του, η οποία εργάζεται σαν καθαρίστρια. Ο ΟΓΑ, στον οποίο είναι ασφαλισμένο το παιδί, δεν....
δίνει παρά μόνο 2,5 με τρεις χιλιάδες ευρώ για το σωτήριο για το παιδί καροτσάκι. Χωρίς βοήθεια από πουθενά, η γυναίκα παλεύει εδώ και χρόνια ολομόναχη για να βγάζει τα προς το ζην και να βοηθήσει και το γιο της, που θέλει συνεχή φροντίδα.

Από πολύ μικρή ηλικία όταν ήταν μόλις 18 μηνών, οι γονείς του Ταξιάρχη Γαϊτανή αντιλήφθηκαν το πρόβλημα υγείας του. «Βλέπαμε ότι δεν περπατούσε όπως τα άλλα παιδιά. Αντιμετώπιζε πρόβλημα στο δεξί του πόδι, που του δημιουργούσε κινητικό πρόβλημα. Δεν μπορούσε μόνος του ν’ ανέβει σκαλιά», λέει η μητέρα του, Βασιλική Χατζηκομνηνού.
Στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», οι γιατροί διέγνωσαν ότι πάσχει από το σπάνιο σύνδρομο «Ντουσέν», προέβλεψαν μάλιστα ότι όταν θα φθάσει πέντε ετών, ο μικρός δεν θα μπορεί πλέον να κινείται. «Αντί για πέντε ετών, έφθασε 12. Τότε και σταμάτησε να περπατά… Τότε του αγόρασε ο ηθοποιός Σπύρος Παπαδόπουλος το καροτσάκι», λέει η κ. Χατζηκομνηνού.
(ΕΜΠΡΟΣ)

Υ.Γ
Μετά μην ρωτάτε γιατί ο κόσμος έχει αγανακτήσει.<Αrafat>.

Κέρδισε 7.5 εκ. στο Λόττο και δίνει τα μισά στους φτωχούς.



ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ!!

Αυτά είναι! Ενας από το Riemst στο Βέλγιο κέρδισε 7,500,000 ευρώ στο euromillions που είναι μια πολύ μεγάλη ευρωπαϊκή λοταρία. Δε σκοπεύει όμως να τα φάει όλα μόνος του και ας έχει 2 παιδιά. Όπως ανακοίνωσε μέσα από εφημερίδες του χωριού που μένει σκοπεύει να...

δώσει τα μισά σε ανθρωπους της περιοχής που τα έχουν ανάγκη. Ηδη ξεκίνησε μοιράζοντας επιταγές για 1,000 λίτρα καυσιμων σε 100 οικογένειες φτωχές. Εχει ακόμα πολλά να δώσει και όλοι εκεί τον παρομοιάζουν με τον Αγιο Βασίλη χωρίς όμως να ειναι ξεκάθαρο ποιος είναι αφού προσπαθεί να κρύψει την ταυτότητά του.

Σάββατο θα γίνει η κηδεία του Χρίστου Ευθυμίου.


Συμπαθέστατος ήταν ο ηθοποιός που έφυγε τα ξημερώματα των Χριστουγέννων.
Την τελευταία του πνοή άφησε τα ξημερώματα των Χριστουγέννων ο ηθοποιός Χρήστος Ευθυμίου. Ο θάνατός του οφείλεται σε ανακοπή καρδιάς.
Η κηδεία του τελκά θα γίνει το ερχόμενο Σάββατο στο Α' Νεκροταφείο της Αθήνας.

Έγινε γνωστός από τη συμμετοχή του στη σειρά «Δέκα Μικροί Μήτσοι», ενώ έπαιξε σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές όπως το "Κωνσταντίνου και Ελένης", "Είσαι το ταίρι μου" κ.α.

Έφυγαν και οι 2 πολύ νωρίς.



Έφυγε στην ονομαστική του εορτή. Ο Χρήστος Ευθυμίου έδωσε γέλιο και χαρά σε φίλους και μη με την συμμετοχή του σε πολλά σήριαλ αλλά όπως γράψαμε και νωρίτερα έφυγε πολύ νωρίς. Μόλις στα 54 του χρόνια. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στον κόσμο και ο κόσμος του θεάματος είναι παγωμένος αφού μέσα σε λίγο διάστημα φεύγει ξαφνικά άλλος ένας ηθοποιός μετά τον Κώστα Παπαχρόνη.
Ο αγαπημένος ηθοποιός, χάρισε πολλές στιγμές γέλιου με...

τη συμμετοχή του σε σήριαλ, όπως στον "Κακό Βεζύρη" το 1996, στους "Δέκα Μικρούς Μήτσους" στο πλευρό του Λάκη Λαζόπουλου, στις σειρές του Χάρη Ρώμα "Κωνσταντίνου και Ελένης" και "Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο" αλλά και στο πιο πρόσφατο «Κόκκινο Δωμάτιο». Επίσης είχε παίξει στις ταινίες «E- mail», «Ριζότο», «Safe Sex» και στο «Κλάμα βγήκε από τον παράδεισο».

Μεγάλη Συγκέντρωση πρίν απο λίγο έξω απο το Πανεπιστήμιο


Μεγάλες Ομάδες ατόμων είχαν συγκεντρωθεί έξω απο το Πανεπιστήμιο πριν μισή ώρα.Νεότερα σε λίγο.

Μάχη στο ΣΙΑΤΛ.Μια επίκαιρη ταινία


"Tο 1999 , 5 ημέρες συντάραξαν το κόσμο καθώς δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτων κατέλαβαν τους δρόμους του Seattle για να διαμαρτυρηθούν για τη World Trade Organization (WTO). Περιβαντολόγοι, δικηγοροι, συνδικάτα, φοιτητές, αναρχικοί και ειρηνιστές, όλοι μαζί ενωμενοι ζητωντας να δοθει προσοχη στο πως οι νόμοι του WTO επηρεαζουν τη δημοκρατία σε όλο κόσμο.

Αναμεσα τους ο Django (Andre Benjamin), η Σαμ (Jennifer Carpenter), ο Lou (Michelle Rodriguez) και ο Jay (Martin Henderson). Ενωμενοι... στην επιθυμια τους να ακουστούν και κανουν τη διαφορά, γι αυτους τους διαδηλωτες, ήταν κατι πολυ προσωπικό και τα ρισκα που πηραν ανωτερα ακομα και απο τα πολιτικα .

Μια ειρηνικη επιδειξη με σκοπο να σταματήσει την ομιλια του WTO σταδιακά μετατρεπεται σε σφαγη και και οδηγεί σε υψηλου κινδίνου και έκτακτης αναγκης καταστάσεις.
Στους δρομους επικρατει χαος, το WTO παραλυει. Εγκλωβισμενοι στα διασταυρωμενα πυρα βρισκονται οι κατοικοι του Σιατλ, ενω περικυκλωμενος βρίσκεται και ο Δημαρχος (Ray Liotta), ενας σκληροτράχηλος αστυνομικος στους δρομους (Woody Harrelson) και η εγκυμονουσα συζυγος του (Charlize Theron)

H ταινία βασίζεται στο αληθινό γεγονός της πλέον μεγάλης πολιτικής κινητοποίησης αυτής της γενιάς και ρίχνει μία σε βάθος ματιά σ` αυτά που διαδραματίστηκαν κατά την διάρκεια των 5 ημερών που συγκλόνισαν τον κόσμο το 1999 όταν 10.000 διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους σε μία προσπάθεια να εμποδίσουν τις συνομιλίες του World Trade Organization. Αυτό που ξεκίνησε ώς φιλήσυχη διαδήλωση πήρε γρήγορα τις διαστάσεις εξέγερσης και οι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας."

Πυροβολισμοί σε συρμό του Προαστιακού.


Στις 23.37 στην περιοχή του Ταύρου άγνωστος ή άγνωστοι πυροβόλησαν κατά του συρμού του προαστιακού που βρισκόταν εν κινήσει με αποτέλεσμα να σπάσουν δύο τζάμια χωρίς να έχει αναφερθεί προς το παρόν τραυματισμός. Κλιμάκιο της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής βρίσκεται επί τόπου. Η κατάσταση έχει ξεφύγει και είναι πια εκτός ελέγχου.

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

Λήγει η κατάληψη του Πολυτεχνείου σήμερα στις 12.


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ


Από τις πρώτες στιγμές μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Ε. Κορκονέα στις 6 Δεκέμβρη και το ξέσπασμα των πρώτων συγκρούσεων στους δρόμους των Εξαρχείων, καταλαμβάνεται το Πολυτεχνείο και μετατρέπεται σε εστία για την εκδήλωση της κοινωνικής οργής. Αποτελώντας έναν χώρο ιστορικά και συμβολικά καταγεγραμμένο στη ζωντανή μνήμη των εξεγερμένων και μεγάλου κομματιού της κοινωνίας ως σημείο αναφοράς του αγώνα ενάντια στην Εξουσία, τόσο στους καιρούς της δικτατορίας όσο και της μεταπολίτευσης και της σύγχρονης ολοκληρωτικής δημοκρατίας, στο Πολυτεχνείο συσπειρώνονται αυθόρμητα, πολλές εκατοντάδες ανθρώπων: συντρόφων, νεολαίων και εργαζομένων, ανέργων, μαθητών, μεταναστών, φοιτητών…

Οι οδομαχίες που ξεκινούν με τις δυνάμεις καταστολής, τα πύρινα οδοφράγματα που στήνονται στους γύρω δρόμους γίνονται η σπίθα μιας εξέγερσης που εξαπλώνεται με αυθόρμητες πορείες στην πόλη, την κατάληψη της ΑΣΟΕΕ και της Νομικής, τις επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους στο κέντρο και γειτονιές της Αθήνας και στις περισσότερες πόλεις της χώρας. Τις επόμενες μέρες, με συγκρουσιακές διαδηλώσεις που συνοδεύονται από επιθέσεις σε τράπεζες, υπουργεία και πολυκαταστήματα, με καταλήψεις σχολείων και δημοσίων κτιρίων, πολιορκίες και επιθέσεις νεολαίων σε αστυνομικά τμήματα, στις διμοιρίες που φρουρούν τις φυλακές Κορυδαλλού και στη Βουλή, γενικεύεται η εξέγερση. Η εξέγερση που ξέσπασε με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και πυροδοτήθηκε από την άμεση αντίδραση εκατοντάδων συντρόφων στην δολοφονική βία του κράτους, φτάνοντας να εμπνεύσει δυναμικές κινήσεις αλληλεγγύης πέρα από τα σύνορα, σε όλο τον κόσμο.

Αυτή η εξέγερση που σοβούσε μέσα στις συνθήκες της γενικευμένης επίθεσης του κράτους και των αφεντικών στην κοινωνία, στον καθημερινό θάνατο της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας που επιφυλάσσουν για τους καταπιεσμένους οι εντεινόμενοι αποκλεισμοί, η φτώχεια, η εκμετάλλευση, η καταστολή και ο έλεγχος. Αυτή η εξέγερση που ``προετοιμαζόταν`` επίμονα, ακόμα και στους πιο σκοτεινούς καιρούς κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας, μέσα από κάθε μικρή ή μεγάλη χειρονομία αντίστασης στα κυρίαρχα προτάγματα της υποταγής και της παραίτησης, κρατώντας ανοιχτό το δρόμο για τη συνάντηση πολλών περισσότερων στους δρόμους της εξέγερσης, όπως τελικά συνέβη.

Μέσα σε αυτή την εκρηκτική κοινωνική πραγματικότητα, το κατειλημμένο Πολυτεχνείο λειτούργησε ως σημείο της κατά μέτωπο αντιπαράθεσης με το κράτος, σε όλες τις μορφές και με όλα τα δυνατά μέσα, μέσα από αλλεπάλληλα συγκρουσιακά γεγονότα που πυρπολούν την τάξη και την ασφάλεια των αφεντικών και θρυμματίζουν την πλαστή εικόνα της συναίνεσης στους δολοφονικούς σχεδιασμούς τους. Λειτούργησε ως χώρος συνάντησης και ζύμωσης ανάμεσα σε εξεγερμένα πολιτικά και κοινωνικά υποκείμενα μέσα από τις συνελεύσεις του και την καθημερινή παρουσία ενός πλήθους εξεγερμένων στην κατάληψη, ως χώρος αντιπληροφόρησης μέσα από κείμενα και αφίσες, με τη λειτουργία ιστοσελίδας, ραδιοφωνικού σταθμού και μικροφωνικής. Αλλά και ως χώρος για την ανάληψη πρωτοβουλιών αντίστασης, όπως το κάλεσμα της συνέλευσης του Πολυτεχνείου για παγκόσμια ημέρα δράσης στις 20 Δεκέμβρη –μία κίνηση που είχε σαν αποτέλεσμα συντονισμένες κινητοποιήσεις σε περισσότερες από 50 πόλεις του εξωτερικού, και στο πλαίσιο της οποίας η κατάληψη του Πολυτεχνείου κάλεσε συγκέντρωση στον τόπο δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου-, η διοργάνωση συναυλίας αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης στους αιχμαλώτους της εξέγερσης, στις 22 Δεκέμβρη στο χώρο της κατάληψης, το κάλεσμα στην πορεία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες, η οποία είχε καλεστεί στις 24 Δεκέμβρη από συντρόφους-ισσες μετά από ανοιχτή συνέλευση στο κατειλημμένο κτήριο της ΓΣΕΕ

Ως σταθερό σημείο, για 18 ημέρες, της εξέγερσης που πλάτιασε, το κατειλημμένο Πολυτεχνείο αποτέλεσε ένα διαρκές κάλεσμα ανυποταξίας προς τους αντισεκόμενους όλου του κόσμου και ένα διαρκές νεύμα αλληλεγγύης προς τους αιχμαλώτους που μέσα από αυτό τον αγώνα βρέθηκαν στα χέρια του κράτους. Έγινε ένα κύτταρο για τη διάχυση των προταγμάτων της αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων, της αυτοοργάνωσής τους και της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης με στόχο τον κόσμο της εξουσίας, τους μηχανισμούς και τα σύμβολά του. Προταγμάτων που διαμόρφωσαν το έδαφος για τη συνάντηση των κολασμένων στους δρόμους της εξέγερσης, που όπλισαν τις συνειδήσεις, και που, ίσως για πρώτη φορά, έγιναν σε τόσο μεγάλο βαθμό οικειοποιήσιμα από πλήθος εκμεταλλευόμενων ανθρώπων, διαφορετικών ηλικιών και εθνικοτήτων, με τους οποίους αναρχικοί και αντιεξουσιαστές μοιραστήκαμε τα ίδια συνθήματα απέναντι στην αστυνομία, τον ίδιο λόγο, τις ίδιες πρακτικές, την ίδια οργή απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας, και πολλές φορές το ίδιο όραμα για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

Γι` αυτό το λόγο, η καταστολή δεν εκφράστηκε μόνο με την ωμή βία, τους ξυλοδαρμούς, τις συλλήψεις και τις προφυλακίσεις διαδηλωτών, αλλά και με μία σφοδρή ιδεολογική επίθεση από το σύνολο του πολιτικού συστήματος –που είδε τα θεμέλιά του να τρίζουν όταν η καταστολή, στην οποία βασίζεται, όχι μόνο δεν στάθηκε ικανή να συγκρατήσει το κύμα της εξέγερσης αλλά έγινε η αιτία που το πυροδότησε. Μια επίθεση με επιλεκτική στόχευση στους αναρχικούς, ως πολιτικό και αδιαμοσολάβητο κομμάτι των εξεγερμένων, ακριβώς εξαιτίας της απήχησης της δράσης και του λόγου τους, και της επικινδυνότητας που έχει για το κράτος η συνάντησή τους με ένα πλήθος καταπιεσμένων. Σ`αυτό το πλαίσιο, υπήρξε υστερική προσπάθεια διαχωρισμού των εξεγερμένων σε ``καλούς μαθητές`` από τη μία ``κουκουλοφόρους`` ή ``μετανάστες-πλιατσικολόγους`` από την άλλη, μαζί με τα γνωστά παραμύθια περί προβοκατόρων, ώστε να χειραγωγηθεί η οργή για την κρατική δολοφονία, να εκτονωθεί η κοινωνική έκρηξη, να εγκληματοποιηθούν, να απομονωθούν και να χτυπηθούν τα σταθερά σημεία αναφοράς της εξέγερσης. [Πρόκειται εξ`άλλου για την ίδια ρητορική που όπλισε το χέρι του δολοφόνου Ε. Κορκονέα, η οποία αναγνωρίζει συγκεκριμένους πολιτικούς-κοινωνικούς χώρους και ανθρώπους ως ``εσωτερικό εχθρό`` πάνω στον οποίο θα πρέπει να εξαντληθεί η κρατική βία.]

Σ`αυτή την προσπάθεια από μεριάς του κράτους εντάχθηκε και η συνεχής στοχοποίηση και συκοφάντηση της κατάληψης του Πολυτεχνείου, μέσα από συνεχείς δηλώσεις πολιτικών και τη λασπολογία των ΜΜΕ, και η οποία έφτασε μέχρι την άρση του ασύλου και την απειλή εισβολής της αστυνομίας, παρακάμπτοντας τις πανεπιστημιακές αρχές, μετά τις πολύωρες συγκρούσεις του Σαββάτου 20 Δεκέμβρη, με στόχο να καταπνίξουν την εξέγερση χτυπώντας έναν από τους χώρους από όπου ξεκίνησε. Σχεδιασμοί που ανατράπηκαν από την άρνηση των καταληψιών να υπακούσουν σε οποιοδήποτε τελεσίγραφο, την αποφασιστικότητά τους να υπερασπιστούν αυτόν τον πολιτικό και κοινωνικό χώρο–κομμάτι της εξέγερσης, το ανοιχτό κάλεσμά τους σε συσπείρωση στο χώρο του Πολυτεχνείου και τη διεξαγωγή της προγραμματισμένης συναυλίας αλληλεγγύης στους κρατούμενους στις 22/12 που συγκέντρωσε πλήθος αγωνιζόμενων στο χώρο της κατάληψης. Οι απειλές για εισβολή επανήλθαν εντονότερες αυτή τη φορά στις 23 Δεκέμβρη, όταν ενώ διεξαγόταν η συνέλευση της κατάληψης με θέμα την ολοκλήρωση του εγχειρήματος, μεταφέρθηκε από πολιτικούς και πανεπιστημιακούς παράγοντες η απαίτηση του υπουργείου Εσωτερικών για άμεση αποχώρηση των καταληψιών από το χώρο, αλλιώς θα γινόταν εισβολή της αστυνομίας. Η απάντηση των καταληψιών ήταν ότι το Πολυτεχνείο δεν ανήκει ούτε στο υπουργείο ούτε στην αστυνομία για να τους το παραδώσουν, αλλά στους αγωνιζόμενους που αποφασίζουν μόνο με κινηματικά κριτήρια και δεν δέχονται εκβιασμούς και τελεσίγραφα από τους δολοφόνους. Έτσι η κατάληψη παρατάθηκε για μια ακόμη ημέρα, καλώντας παράλληλα στη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στο Μοναστηράκι σε αλληλεγγύη με τους συλληφθέντες.

Καμία κατασταλτική μεθόδευση, καμία ιδεολογική επίθεση δεν στάθηκε και δεν θα σταθεί ικανή να εκβιάσει την επιστροφή στην ``ομαλότητα``, να επιβάλει την κοινωνική και ταξική ειρήνη. Τίποτα δεν είναι πια το ίδιο! Το ξεπέρασμα του φόβου, της εξατομίκευσης και των κυρίαρχων διαχωρισμών ανάμεσα στους καταπιεσμένους οδήγησαν χιλιάδες νεολαίους, άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, μετανάστες και πρόσφυγες, άνεργους και εργάτες να σταθούν πλάι-πλάι στους δρόμους και τα οδοφράγματα ενάντια στους δυνάστες της ζωής, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας όλων μας. Και αυτή είναι μια πραγματικότητα που μέσα από τις φλόγες φωτίζει το μέλλον της εξέγερσης, την όξυνση και το βάθεμά της, μέχρι την καθολική ανατροπή του κόσμου των αφεντικών.

Γιατί φωνάξαμε με όλους τους τρόπους ότι αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη, του Μιχάλη Καλτεζά, του Κάρλο Τζουλιάνι, του Χριστόφορου Μαρίνου, του Μιχάλη Πρέκα, της Μαρίας Κουλούρη και όλων των συντρόφων που δολοφονήθηκαν από τους ένστολους φονιάδες του κράτους, δεν είναι όμως μέρες που ανήκουν στο θάνατο αλλά στη ΖΩΗ! Στη ζωή που αναπνέει στους αγώνες, στα οδοφράγματα, στην εξέγερση που συνεχίζεται.



Ολοκληρώνοντας μετά από 18 ημέρες την κατάληψη του Πολυτεχνείου, στέλνουμε τους πιο θερμούς χαιρετισμούς αλληλεγγύης σε όλες και όλους που με τον τρόπο τους έγιναν κομμάτια αυτής της εξέγερσης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Νότιας και της Βόρειας Αμερικής, της Ασίας και στην Αυστραλία. Σε όλους αυτούς που συναντηθήκαμε και θα παραμείνουμε μαζί, αγωνιζόμενοι για την απελευθέρωση των κρατούμενων της εξέγερσης, αλλά και για τη συνέχισή της μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση. Για έναν κόσμο χωρίς αφεντικά και δούλους, αστυνομίες και στρατούς, φυλακές και σύνορα.



ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ – ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ!

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…



Καλούμε στην ανοιχτή συνέλευση που θα πραγματοποιηθεί

το Σάββατο 27 Δεκέμβρη, στις 4μμ στο Πολυτεχνείο, για την οργάνωση της αλληλεγγύης στους συλληφθέντες η οποία έχει καλεστεί από συντρόφους-ισσες

συνέλευσης που έγινε στην κατειλημμένη ΓΣΕΕ



Κατάληψη Πολυτεχνείου

24/12/08



ΥΓ. Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΘΑ ΛΗΞΕΙ ΣΤΙΣ 12 ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

ΤΗΣ 24ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

Συγκλονιστική Ιστορία Ενός Πατέρα

Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει κανείς απο όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.

Μετά την τελετή, έκανε μια ερώτηση.
"Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται απο εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται τέλεια.
Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;"

Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και γεμάτοι απορία.
Ο πατέρας συνέχισε.

"Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση είναι, το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ' αυτό το παιδί."
Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που θα σας παρακαλέσω θερμά να διαβάσετε μέχρι το τέλος της..

Ο Shay κι εγώ, περάσαμε έξω απο ένα πάρκο, όπου κάποια αγόρια που γνώριζαν τον Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ.
Ο Shay με ρώτησε, "μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ' αφήσουν να παίξω μαζί τους;"
Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια, δεν θα ήθελαν κάποιον σαν τον Shay στην ομάδα τους.
Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι αν του δινόταν η ευκαιρία να παίξει, θα του έδινε πολύ μεγάλη χαρά και επίσης ένα αναγκαίο αίσθημα ένταξης, μαζί με κάποια εμπιστοσύνη που θα γινόταν αποδεκτός από τα άλλα παιδιά, παρά την αναπηρία του.
Πλησίασα λοιπόν ένα απο τα παιδιά, και το ρώτησα χωρίς βέβαια να περιμένω και πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να παίξει μαζί τους.
Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε κάποια υποστήριξη, μα στο τέλος απάντησε, "χάνουμε έξι γύρους, και το παιχνίδι είναι στον όγδοο γύρο. Γιατί όχι, μπορεί να παίξει στην δική μας ομάδα, και θα προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να παίξει στον επόμενο γύρο, να αποκρούσει τις βολές αν το θέλει.
Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο της ομάδας, για να φορέσει την μπλούζα της ομάδος. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια θέρμη στην καρδιά μου.
Τα αγόρια της ομάδας, είδαν την χαρά μου, που τον αποδέχτηκαν στην ομάδα τους.

Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay νικούσε μερικούς πόντους, αλά ήταν ακόμη πίσω τρείς πόντους για να κερδίσουν τον γύρο.
Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το γάντι και έπαιξε δεξιά στο γήπεδο.
Αν και οι μπαλιές δεν ήρθαν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε ενθουσιασμένος, δείχνοντας την χαρά του, και μόνο που βρισκόταν εκεί, χτυπώντας όλο χαρά τα χεράκια του.
Το χαμόγελό του ήταν απο το ένα αυτί στο άλλο, όταν με κοίταζε που τον χαιρετούσα απο την εξέδρα.

Προς το τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους.
Με δύο παίκτες έξω, και τρείς έξω απο την βάση, οι πιθανότητες να κερδίσει γύρους, ήταν κοντά στην βάση, και ο Shay καθορίστηκε σαν ο επόμενος για να αποκρούσει τις βολές.

Σ' αυτό το κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να δοκιμάσει να αποκρούσει, και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το παιχνίδι.
Για μεγάλη μου έκπληξη, ..τον άφησαν!

Όλοι γνωρίζανε ότι ήταν αδύνατον να χτυπήσει ο Shay την μπάλα, τη στιγμή που δεν ξέρει καν, πώς να κρατήσει κατάλληλα το ρόπαλο, πόσο μάλλον να στοχεύσει την μπάλα.
Εντούτοις, ο Shay πήρε θέση.
Ο αντίπαλος παίχτης, που πετάει την μπάλα, αναγνώρισε ότι η ομάδα του Shay έβαλε την νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη μοίρα, για να δώσουν την ευκαιρία στο παιδί αυτό, να χαρεί αυτήν τη στιγμή, γι αυτό και ήρθε πιο κοντά, προσπαθώντας να τον βοηθήσει να τα καταφέρει ρίχνοντας την μπάλα απαλά στον Shay.

Στην πρώτη προσπάθεια, ο Shay κούνησε αδέξια το ρόπαλο και αστόχησε.
Ο αντίπαλος παίκτης, ήρθε ακόμη πιο κοντά του λίγα βήματα, για να του πετάξει ακόμη πιο απαλά την μπάλα. Ο Shay κούνησε πάλι αδέξια το ρόπαλο, μα αυτή τη φορά βρήκε τυχαία την μπάλα, στέλνοντάς την πολύ κοντά, και μάλιστα σε έναν αντίπαλο.

Το παιχνίδι τώρα, κανονικά θα είχε τελειώσει.
Ο αντίπαλος όμως, σήκωσε την μπάλα, και, ενώ θα μπορούσε να την πετάξει στην πρώτη βάση, βγάζοντας τον Shay έξω απο το παιχνίδι, πέταξε επίτηδες την μπάλα πολύ ψηλά, πάνω απο το κεφάλι του συμπαίκτη του, και μακρυά κι απο τους άλλους συμπαίκτες του.

Όλοι στις εξέδρες, και απο τις δύο ομάδες, άρχισαν να φωνάζουν, "Shay τρέξε στην πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε..."
Ποτέ στη ζωή του ο Shay δεν έτρεξε τόσο μακρυά, μα έφτασε στην πρώτη βάση γεμάτος ενθουσιασμό και με ορθάνοιχτα απο χαρά μάτια, κοιτώντας γύρω του απορημένα και σαστισμένα, να καταλάβει τι άλλο πρέπει τώρα να κάνει...

Η εξέδρα συνέχισε τότε, "Shay, τρέξε στη δεύτερη βάση, Shay τρέξε..τρέξε.."
Με την ανάσα κομμένη και άτσαλα, έτρεξε προς τη δεύτερη βάση. Μέχρι όμως να φτάσει ο Shay στη δεύτερη βάση, ο δεξιός αντίπαλος είχε ήδη πιάσει την μπάλα.
Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης ομάδας, και είχε πλέον όλη την ευκαιρία, να γίνει ο ήρωας της ομάδας του.
Θα μπορούσε να πετάξει την μπάλα στον συμπαίκτη της δεύτερης βάσης, όπου θα έβγαζε έξω τον Shay, μα κατάλαβε τις προθέσεις του συμπαίκτη του που έριχνε τις βολές, και την έριξε ψηλά, πρός τον συμπαίκτη της τρίτης βάσης.

Ο Shay έτρεξε πρός την τρίτη βάση σαν ξετρελαμένος, καθώς οι παίκτες της ομάδας του
έτρεξαν κι εκείνοι προς τη βάση.
Όλοι φωνάζαμε, "Shay, Shay, Shay!!!"

Ο Shay έφτασε στην τρίτη βάση, αλά με την κρυφή βοήθεια του αντίπαλου παίχτη της τρίτης βάσης, ο οποίος σταμάτησε να τρέχει να προλάβει την μπάλα, για να δείξει στον Shay την σωστή κατεύθυνση, το πού ήταν η τρίτη βάση, λέγοντάς του "απο δώ, απο δώ Shay.."
Καθώς ο Shay πέρασε απο την τρίτη, τα αγόρια και των δύο ομάδων και οι θεατές στις εξέδρες, ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας "Shay, τρέξε στη βάση ένα τώρα, τρέξε στη βάση ένα.."
Ο Shay έφτασε στη βάση, πάτησε στον βατήρα, κερδίζοντας το παιχνίδι, και όλοι τον ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα, που βοήθησε να νικήσει η ομάδα.

Εκείνη την ημέρα, συνέχισε με δάκρυα ο πατέρας, τα αγόρια και απο τις δύο ομάδες, και ο κόσμος στις εξέδρες, βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε μια ψυχούλα, που τόσο την λαχταρούσε και που τόσο την είχε ανάγκη.

Ο Shay δεν τα κατάφερε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, πέθανε εκείνο τον χειμώνα, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ, πώς ήταν ο "ήρωας" που με έκανε τόσο χαρούμενο εκείνη την ημέρα, και την χαρά που έδωσε στην μητέρα του, και που με δάκρυα αγκάλιασε τον μικρό της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι.

Και τώρα, ..κυρίες, ...κύριοι, ...ο επίλογος..

Υπάρχουν χιλιάδες ανέκδοτα που στέλνονται δια μέσου internet, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Μα όταν πρόκειται για ιστορίες που έχουν να κάνουν με επιλογές ζωής, οι άνθρωποι διστάζουν.
Το ακατέργαστο, το χυδαίο, και συχνά άσεμνο, περνάει ελεύθερα μέσω του κυβερνοχώρου, αλλά η δημόσια συζήτηση για την ευπρέπεια, πάρα πολύ συχνά καταστέλλεται, ακόμη και στα σχολεία η και τους εργασιακούς χώρους μας.

Εάν σκέφτεσαι να προωθήσεις αυτό το κείμενο, πιθανότατα θα κάνεις ίσως επιλογή, στα άτομα στα οποία θα το στείλεις.
Θεωρώ προσωπικά πως ανήκω στα άτομα, που πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Όλοι έχουμε χιλιάδες ευκαιρίες στην καθημερινή μας ζωή, να καταλάβουμε την φυσική τάξη των πραγμάτων.
Τόσες πολλές, φαινομενικά τετριμμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ δύο ανθρώπων, μας δίνουν μια επιλογή:
Περνάμε κατά μήκος ενός μικρού σπινθήρα αγάπης και ανθρωπιάς;
ή παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο ακόμη πιό κρύο;

Ένας σοφός είπε κάποτε, "κάθε κοινωνία κρίνεται, από το πώς μεταχειρίζεται τους πιό αδύναμους ανάμεσά της"

Φωτογραφίες Απο τον τόπο της Δολοφονίας Σήμερα




Tα Μ.Μ.Ε δεν τα δείχνουν όλα τελικά.Αστυνομικός των ΜΑΤ πιάνει φωτία.

Ορίστε το Video:

H συγκινητική Επιστολή των γονιών του ηθοποιού Κ.Παπαχρόνη.


Η ευγνωμοσύνη μιας οικογένειας που έχασε τον άγγελό της. Με ένα μπουκάλι κονιάκ και μια συγκινητική επιστολή, η οικογένεια του αδικοχαμένου ηθοποιού Κωνσταντίνου Παπαχρόνη θέλησε να ευχαριστήσει τους δημοσιογράφους για τη σοβαρότητα που επέδειξαν στην καταγραφή του τραγικού χαμού του. Μια πράξη σπάνια και ασυνήθιστη που μας συγκίνησε πραγματικά. Μέσα στο βαρύ πένθος και τη θλίψη τους, οι γονείς και τα αδέλφια του πρόωρα χαμένου Κωνσταντίνου, που «έφυγε» στα 31 του χρόνια και κατά κοινή ομολογία είχε να δώσει ακόμη πάρα πολλά στην έβδομη τέχνη, έστειλαν ευχές για τον καινούργιο χρόνο σε εμάς και τους... οικείους μας.

Ακολούθως δημοσιεύω αυτούσια την επιστολή της οικογένειας Παπαχρόνη και την θαυμάζω δημοσίως για την αξιοπρεπή στάση της, παρά τις δύσκολες ώρες που βιώνει:

«Ενας νέος άνθρωπος που υπηρετούσε την έβδομη τέχνη και που τόσο αγαπούσατε και γράφατε γι’ αυτόν δεν υπάρχει. Ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης χάθηκε ξημερώματα Τρίτης 2 Δεκεμβρίου και σκόρπισε σε όλους όσους τον γνώρισαν είτε από κοντά είτε από θεάτρου και τηλεοράσεως μια απέραντη θλίψη. Για μας τους γονείς του και τα αδέλφια του το κτύπημα είναι πολύ μεγάλο. Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφραστούμε ανθρωπίνως. Παίρνουμε κουράγιο από τον Θεό και όλους εκείνους που τον αγάπησαν και προσεύχονται για μας. Μέσα από τον βαθιά ανθρώπινο πόνο μας βρίσκουμε το κουράγιο να επικοινωνήσουμε μαζί σας και να σας εκφράσουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη για όσα κάνατε όλα αυτά τα χρόνια για τον Κωνσταντίνο και με τη σοβαρότητα που αντιμετωπίσατε το τραγικό αυτό γεγονός. Η στάση σας θα είναι πάντοτε βαθιά χαραγμένη στη μνήμη μας. Σας ευχόμαστε ολόψυχα να έχετε υγεία και δύναμη για να συνεχίσετε το δύσκολο έργο σας και η ευλογία του Θεού να είναι πάντοτε στα έργα σας και τους οικείους σας. Με την ευκαιρία των γιορτών του αγίου Δωδεκαημέρου και την ανατολή του νέου έτους δεχθείτε τις θερμότερες ευχές μας για ευλογημένα, υγιεινά και καρποφόρα έτη πολλά.
Με ιδιαίτερη τιμή κι ευχαριστίες
Οικογένεια Ιωάννου και Ελένης Παπαχρόνη».
Στην περιοχή της Φιλοθέης η ομάδα "Αγανακτισμένοι Τάρανδοι" εκτέλεσαν εν ψυχρώ τον φουσκωτό Αϊ Βασίλη που ήταν έξω από το δημαρχείο.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΠΡΟΚΉΡΥΞΗ-ΑΚΚΑΤΑΛΗΛΟ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ


Αληθινό Περιστατικό.Ξηλώστε τους ή θα τους Κάψουνε



"Η Μυρτώ είναι μία φίλη 26 χρονών που εργάζεται και κάνει το μεταπτυχιακό της στο Brighton της Αγγλίας. Εδώ και λίγες μέρες έχει έρθει στην Αθήνα για τις γιορτές. Είναι ζωντανός άνθρωπος, καλλιτέχνης, ιδεολόγος, χορτοφάγος, φιλική, γεμάτη ιδέες και όνειρα...
Είναι καλή ερασιτέχνης φωτογράφος και συνήθως κυκλοφορεί με τη φωτογραφική της μηχανή. Το Φεβρουάριο σκοπευει (ή σκόπευε...) να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα.

Στο δρόμο:

Δευτέρα 15/12 λίγο πριν τις 2:00 το μεσημέρι, περπατούσε βιαστικά μαζί με τη μητέρα της για να προλάβουν ανοικτή την τράπεζα. Το...
σπίτι τους είναι στου Γκύζη, κάποιους δρόμους πίσω από την Ασφάλεια. Ήθελαν να πάνε στη στάση μετρό των Αμπελοκήπων. Δύο δρόμους πάνω από την Γ.Α.Δ.Α, τους σταμάτησαν τα Μ.Α.Τ, λέγοντάς τους να μην προχωρήσουν άλλο, αλλά να πάνε από άλλο δρόμο. Η μητέρα της κοντοστάθηκε και έπιασε την κουβέντα με έναν αστυνομικό, ρωτώντας τον ποιά στάση μετρό είναι ανοικτή, από ποιό δρόμο να πάνε κλπ.
Η Μυρτώ στάθηκε κι εκείνη, περιμένοντάς την στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Τότε ένας «άνδρας» των ΜΑΤ την πλησίασε λέγοντάς της «τι κάνεις εδώ ρε κωλόπαιδο?! Δεν σου είπαμε να φύγεις από δω?!». Η Μυρτώ εκνευρίστηκε με τον τρόπο του και έκατσε εκεί φωνάζοντας «περιμένω τη μητέρα μου (δείχνοντάς την), είτε το πιστεύεις είτε όχι!».
Μετά από μισό λεπτό, μπροστά στα μάτια της μητέρας της, τέσσερεις άνδρες των ΜΑΤ ήρθαν κατά πάνω της. Της έριξαν κλωτσιά στην πλάτη κι εκείνη έπεσε στο δρόμο. Η Μυρτώ είναι λίγο πάνω από 50 κιλά. Όπως είναι φυσικό, άρχισε να φωνάζει και να τους βρίζει. Η μητέρα της άρχισε να φωνάζει πανικόβλητη και να τους παρακαλάει να αφήσουν ήσυχη τη Μυρτώ.
Κάποιοι άνδρες των Μ.Α.Τ τη σταματούσαν από το να πάει κοντά στην κόρη της, όσο οι άλλοι τέσσερις είχαν γυρίσει το χέρι της Μυρτούς πίσω από την πλάτη κρατώντας την κάτω στο δρόμο. Την κλωτσούσαν στην κοιλιά, στα πόδια, στα πλευρά, βρίζοντάς την χυδαία και σεξιστικά!
Εκείνη αντέδρασε και προσπάθησε να τους ξεφύγει. Τέτοια ήταν η οργή της που τα κατάφερε για λίγο, παρόλο που στην προσπάθεια της παραλίγο να χάσει το χέρι της. Οι αστυνομικοί όμως ήταν πολλοί. Εκείνη την ώρα ήρθαν στο μέρος της «οι άνδρες με τα μπλε» (με κράνη κλπ) και της είπαν «προσαγωγή!». Η Μυρτώ τους είπε –εξουθενωμένη από το ξύλο αλλά και οργισμένη-, «εντάξει, μόνο μην με αγγίζετε! Θα περπατήσω μόνη μου».
Τότε ένας απ’ αυτούς πήγε από πίσω της και έκανε πάνω της την κλασική χυδαία κινήση προσποίησης σεξ.
Στο δρόμο για την Γ.Α.Δ.Α την έβριζαν (λέγοντάς της το πώς θα την γ...) κι έφαγε κι άλλη κλωτσιά στην πλάτη. Η μητέρα της ακολουθούσε.
Κάθε τόσο η Μυρτώ τους ρωτούσε γιατί κατηγορείται, αλλά κανείς βέβαια δεν της έλεγε.
Όταν έφτασαν, δεν άφηναν τη μαμά της να ανέβει μαζί με τη Μυρτώ (και τη συνοδεία της), αλλά ένας (πιο «καλός») τελικά την άφησε.

Στη Γ.Α.Δ.Α:
Στον 11ο όροφο της Ασφάλειας γινόταν χαμός. Πολλά παιδιά, που τα τραβούσαν από δω κι από κει.
Τη Μυρτώ την έβαλαν σε ένα δωμάτιο (φυσικά αφήνοντας απ’ έξω τη μαμά), που είχε 2 καναπέδες. Στον ένα καθόταν ένας έφηβος 17 χρονών –όπως έμαθε αργότερα η Μυρτώ- που έκλαιγε ασταμάτητα (όσο ήταν εκεί η Μυρτώ, αυτό το παιδί -με σπασμένα τα νεύρα- δεν σταμάτησε καθόλου να κλαίει). Στο δωμάτιο ήταν 2 άνδρες γύρω στα 30, καλοβαλμένοι και μοντέρνα ντυμένοι. Είπαν στη Μυρτώ να κάτσει στον ένα καναπέ. Αμέσως της είπαν (βρίζοντάς την) να σηκωθεί και να πάει να κάτσει στον άλλο καναπέ. Η Μυρτώ δεν μιλούσε. Με το που σηκώθηκε για να πάει στον άλλο καναπέ (δίπλα στο παιδί που έκλαιγε) την κλώτσησαν στην πλάτη.
Η Μυρτώ έμεινε στην Ασφάλεια γύρω στις 3,5 ώρες. Όσο ήταν σ’ αυτό το δωμάτιο, οι μπάτσοι δεν την κτύπησαν ξανά, με κλωτσιές. Της έκαναν ψυχολογικό πόλεμο, εξευτελίζοντας την προσωπικότητά της. Πλησίαζαν το πρόσωπό τους γύρω στα 10 εκατοστά από το δικό της και αποκαλώντας την ...διάφορα, της περιέγραφαν το πως θα «ασελγήσουν» επάνω της. Κάθε τόσο της τραβούσαν τα μαλλιά.
Όταν ρώτησε πόσο θα κρατήσει αυτό κι αν αργούν πολύ ακόμα, ο ένας της είπε να τον ξαναρωτήσει το ίδιο πράγμα όταν θα την π... όλοι μαζί.
Επειδή βρήκαν στην τσάντα της τη φωτογραφική μηχανή, τη ρωτούσαν επίμονα κάθε λίγο αν είναι δημοσιογράφος. Όταν η Μυρτώ έλεγε ότι δεν είναι, την έβριζαν.
Δεν είχε μαζί της ελληνική ταυτότητα, αλλά είχε χαρτιά (ταυτότητα από τη σχολή της, πάσο κλπ) από την Αγγλία. Η μητέρα της είχε ταυτότητα μαζί της.
Όταν είδαν αυτά τα χαρτιά, έδειξαν πιο εξοργισμένοι και τη ρωτούσαν τι γυρεύει στην Ελλάδα!
Η Μυρτώ τους είπε ότι ήρθε στην πόλη της, για να κάνει Χριστούγεννα με τη μητέρα της, αλλά εκείνοι της έλεγαν ότι δεν την πιστεύουν και ότι είναι ξένος δημοσιογράφος, σκουλήκι κλπ...
Είδαν τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει αυτές τις μέρες και ήθελαν να κατασχέσουν την κάρτα μνήμης της μηχανής, αλλά η Μυρτώ δεν την έδινε. Επειδή έχει σχετικά καλή Digital SLR μηχανή, την ειρωνευόντουσαν για το πώς είχε τέτοια μηχανή, ενώ δεν είναι δημοσιογράφος και πώς την αγόρασε, πόσο κοστίζει και τέτοια...
Αργότερα, μπήκε στο δωμάτιο η δικηγόρος του 17χρονου. Αμέσως μαζεύτηκαν λίγο οι μπάτσοι και έγιναν πιο «ευγενικοί». Έκανε κάποιες συνεννοήσεις για το παιδί. Όπως άκουσε η Μυρτώ, το παιδί είπε ότι αστυνομικοί έβαλαν πέτρες στις τσέπες του, καθώς τον ανέβαζαν στον 11ο όροφο... (αυτός όπως είπαμε, δεν σταμάτησε καθόλου να κλαίει).
Μετά η δικηγόρος πλησίασε τη Μυρτώ. Τότε τη σταμάτησαν οι μπάτσοι, λέγοντάς της ότι η κοπέλα εκπροσωπείται ήδη και ότι ο εκπρόσωπος της είναι απ’ έξω.
Η δικηγόρος απάντησε ότι απ’ έξω είναι η μητέρα της κοπέλας κι ότι μόλις τη διόρισε δικηγόρο και της Μυρτούς, όταν είδε ότι έμπαινε στο δωμάτιο ως δικηγόρος του άλλου παιδιού.
Είπε στη Μυρτώ να μη φοβάται.
Έκανε κάποιες συνεννοήσεις, χαρτούρα κλπ. Η κατηγορία της τελικά ήταν «αντίσταση κατά της αρχής».
Την άφησαν να φύγει. Ο 17χρονος έμεινε εκεί.
Μετά πήγε στο νοσοκομείο. Στον Ερυθρό Σταυρό που εφημέρευε. Ήταν γεμάτο έφηβους.
Η Μυρτώ, που δεν μπορεί και τα νοσοκομεία, έφυγε μετά από λίγο χωρίς να βγάλει ακτινογραφία. Ήθελε μόνο να πάει σπίτι της και να βγάλει τη βρωμιά από πάνω της. Το μόνο που ήθελε απεγνωσμένα, ήταν να πλυθεί. Κι ας πόναγε παντού.

Έξω από το δωμάτιο στον 11ο όροφο, μπροστά στη δικηγόρο, ένας αστυνομικός της έκανε το εξής χιούμορ:
«σκέψου και την καλή πλευρά. Σε φέραμε εδώ γιατί σε περάσαμε για 10 χρόνια νεώτερη!»

Επίλογος:
Πώς αισθάνεται η Μυρτώ; Μόνο όποιος έχει ζήσει κάτι τέτοιο μπορεί να την καταλάβει.
Μου είπε ότι αισθάνεται άδεια. Σαν μετά από βιασμό. Πιο πολύ απ’ όλα την τρόμαξε ο εαυτός της. Αυτό μου είπε. Από άνθρωπος δυναμικός, αλλά ειρηνιστής, είδε τον εαυτό της να θέλει να σκοτώσει. Δεν ήθελε να πετάξει πέτρα ή να διαμαρτυρηθεί. Μετά από λίγο δεν τους μιλούσε καθόλου. Δεν τους απαντούσε. Ήθελε μόνο να τους σκοτώσει με τα ίδια της τα χέρια. Τίποτ’ άλλο. Αυτό την τρόμαξε πιο πολύ απ΄ όλα.
Μετά αμφισβήτησε το νόημα των ονείρων της.

Η Μυρτώ, εκεί που περπατούσε με τη μητέρα της, σωφρονίστηκε από την κρατική μηχανή".

Eπεισόδεια έξω απο την Μητρόπολη.

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟ

"Nεαροί από την πορεία που διοργανώνουν αυτή την ώρα οι αντιεξουσιαστές στην Πλατεία Μοναστηρακίου, επιτέθηκαν στην Μητρόπολη προξενώντας ζημιές και γράφοντας διάφορα συνθήματα.Αρκετές διμοιρίες των ΜΑΤ κατευθύνονται στο σημείο."

Kρατούμενος πέθανε στις φυλακές διαβατών αβοήθητος.Οι καταγγέλιες των κρατουμένων επαληθέυονται.


"Ακόμη ένα τραγικό γεγονός επιβεβαιώνει με τον πιο απόλυτο τρόπο τις καταγγελίες των κρατουμένων για τις συνθήκες διαβίωσής τους και ειδικά για τους ανύπαρκτους όρους
ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στις φυλακές.

Συγκεκριμένα πριν από δύο ημέρες ένας κρατούμενος των Φυλακών Διαβατών έσβησε από καρδιακό επεισόδιο εντελώς αβοήθητος, αφού εκείνη την ώρα δεν υπήρχε γιατρός στη φυλακή ενώ χρέη «νοσηλευτικού προσωπικού» εκτελούσαν δύο κρατούμενοι.

Μέχρις εδώ θα μπορούσε να είναι... ένα απλό επεισόδιο καθημερινής «κανονικότητας» του ελληνικού σωφρονιστικού συστήματος, ένα «θέλημα θεού» όπως τελευταία συνηθίζεται να αποκαλείται δια στόματος γνωστού δικηγόρου ο υπό διερεύνηση θάνατος ενός ανθρώπου.

Τα όσα ακολούθησαν όμως δείχνουν ξεκάθαρα το απάνθρωπο πρόσωπο της διοίκησης των συγκεκριμένων (τουλάχιστον) φυλακών. Έτσι όταν η σύζυγος του αποβιώσαντος (που είναι επίσης κρατούμενη στις ίδιες φυλακές) αιτήθηκε δωδεκάωρη άδεια για να θάψει τον άνδρα της και να βρεθεί για λιγο με τα τρία ανήλικα παιδιά τους της χορηγήθηκαν μόνο τρεις ώρες . Και μάλιστα η διοίκηση των φυλακών καλύφθηκε πίσω από απόφαση της εισαγγελίας προς την οποία απευθύνθηκε ενώ δεν υποχρεούταν από κάποιο άρθρο του σωφρονιστικού κώδικα.

Για μια ακόμα φορά σωφρονιστικός και δικαστικός θεσμός αρμονικά συνεργαζόμενοι επέδειξαν την απαξίωσή τους προς τους κρατούμενους (ζώντες και πεθαμένους) και μάλιστα παραμονές των γιορτών που υποκριτικά καμώνονται πως είναι μέρες αγάπης και ευσπλαχνίας.

Δεν θα μπορούσε όμως να λείπει και ο ρατσισμός από την όλη ιστορία. Έτσι σύμφωνα με πληροφορίες μας η άρνηση για παραχώρηση άδειας μεγαλύτερης διάρκειας δικαιολογήθηκε από το γεγονός ότι ο νεκρός και η σύζυγος του είναι Ρομά και θα χρειαζόταν πολλοί αστυνομικοί για να τη συνοδεύσουν στον καταυλισμό όπου ζούσαν οι άνθρωποι και όπου θα τελεσθεί η κηδεία. Δεν τους περίσσευαν φαίνεται αυτό τον καιρό που είναι απασχολημένοι με τον να δέρνουν και να συλλαμβάνουν ανήλικους και να φυλάνε χριστουγεννιάτικα δένδρα και λαμπιόνια.

Τελικά μετά από παρέμβαση επιτροπής κρατουμένων η διοίκηση των φυλακών αύξησε τις ώρες άδειας στην (κυριολεκτικά) χαροκαμένη κρατούμενη από τρεις σε τέσσερις ώρες (!!!)

Το παρόν αφιερώνεται στον κ. Χατζηγάκη και τις εξαγγελίες του για εξανθρωπισμό του σωφρονιστικού συστήματος.

Και για να μην ξεχνιόμαστε υπενθυμίζουμε ότι οι κρατούμενοι δεν έθεσαν τέρμα στους αγώνες τους. Απλώς ανέστειλαν προσωρινά τις κινητοποιήσεις τους.

Υ.Γ Μεχρι τωρα,εχουν αποφυλακιστει μονο 15κρατουμενοι απο τους 3720 φυλακισμενους που πρεπει να αποφυλακιστουν μεχρι το τελος Ιανουαριου 2009..."

Ελληνοφρένεια 9-12-08-Για την δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου

Και όμως είναι αλήθεια.


ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΑΠΟ ΘΑΥΜΑ Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΣΩΘΗΚΕ

Όταν τέτοιες ιστορίες γίνονται τέτοιες μέρες τότε όλοι νιώθουμε λίγο καλύτερα. Η Colleen Banton έπρεπε να πάρει τη γενναία απόφαση να αποσυνδέσει την κόρη της από μηχανική υποστήριξη, δεν είχε καμία ελπίδα
Οι συγγενείς και οι φίλοι είχαν μαζευτεί για το τελευταίο αντίο στη μικρής Chelsea. Καταλαβαίνετε πως θα ήταν το κλίμα. Εκείνη τη στιγμή μια νοσοκόμα είδε...


ένα περίεργο φως στις κάμερες παρακολούθησης. Το είδαν και άλλοι, η μητέρα του κοριτσιού είπε ότι έμοιαζε σαν άγγελος. Κατάφεραν να το πάρουν και φωτογραφία αν και όχι τόσο καλά όσο το είδαν αυτοί. Παράλληλα οι γιατροί αφαιρούσαν την μάσκα με την οποία ανέπνεε οι μικρούλα. Η ώρα είχε έρθει. Η Chelsea όμως αποφάσισε πως ήθελε να κάτσει λίγο ακόμα εδώ, να γνωρίσει καλύτερα την τρέλα του κόσμου. Και άρχισε να αναπνέει! Προβληματισμένοι οι γιατροί υπολόγισαν ότι δε θα αντέξει πάνω από 36 ώρες. Για άλλη μια φορά όμως τους αγνόησε… και συνεχίζει να αναπνέει

Από troktiko.blogspot.com